گهیځ
این مطلب در نخستین شماره جریده وزین ګهیځ که پس از ترور ناجوانمردانه شهید منهاج الدین ګهیځ در کابل، به امتیاز شهید مولوی عبدالرب احدی و مدیریت مسؤولی لعل محمد الیاس خیل بعد از سه ماه و اندی وقفه به نشر رسید، در جایگاه سرمقاله جریده درج شده است که بیانگر ادامه خط نشراتی و خط فکری جریده توسط مدیران جدید آن می باشد. «اداره انجمن ګهیځ»
بعد از واقعه‌ی المناک شهادت مرحوم منهاج الدین، نشر این جریده اسلامی طبق قانون مطبوعات تا تعیین صاحب امتیاز جدید به تعویق افتاد. در این وقت، اوضاع سیاسی کشور مخصوصاً از ناحیه پخش نظریات ضد اسلامی و ضد ملی که توأم به منوال و امتعه دیگران به این جا صادر گردید غیر مصؤون به نظر میرسد؛ راکد ماندن جریده ګهیځ که در دوره گذشته مصدر خدمات فراموش نشدنی در راه پخش معارف اسلام شده بود، ضیاع جبران ناپذیر میباشد. چون دشمنان اسلام و وطن از ساحه تأثیر نشرات جریده در کشور خوب آگاه بودند و آنرا برای پیش برد مرام ناپاک خود خیلی مضر و خطرناک میدانستند؛ از آنرو به کشتن صاحب امتیاز آن دست زدند، تا به زعم خود، از نشر جریده جلوگیری کنند. این عاجز با وجودیکه از قلت تجربه خود در رشته روزنامه نگاری آگاه هستم، ولی خواستم تا اینکه خدمت در راه مسیر حقایق اسلامی و تنویر اذهان برادران هموطن خود خصوصاً وظیفه سنگین سرپرستی جریده ګهیځ را بدوش بگیریم تا باشد یک جز از مکلفیت خود را برای خدمت در راه اسلام ادا کرده باشیم.
همان بود که بعد از یک سلسله تلاش‌ها و دیدن‌ها و سمع بعضی اعتراضات که به قید ما خارج از چوکات قانون اساسی و قانون مطبوعات بود؛ بالآخره امتیاز نشر جریده را بدست آوردیم.
از بارگاه قادر مطلق با کمال عجز و نیاز التجا دارم که مرا در این وظیفه سنگین معاونت نموده و در راهی هدایت و ارشاد فرماید که آن راه صادقین، شهدا و صالحین است.
از برادران بسیار عزیز خود انتظار دارم که ما را در پیش بُرد این وظیفه مقدس اسلامی از لحاظ معنوی و مادیات کمک و رهنمایی کنند؛ زیرا هر حرکت اجتماعی، وقتی مثمر بوده میتواند که به پشتیبانی اجتماع صورت گیرد، مساعی و تلاش های فردی جایی را نمی‌گیرد؛ چون قطره‌ی در دریا پهناور اجتماع نیست و نابود میشود.
در آغاز این دوره، میخواهیم اهداف و مرام جریده را بطور مختصر مگر واضح و روشن توضیح دهیم. تا هر گونه سوی تعبیرات از بین برود. در ابتدا باید یک اصل کُلی و اساسی که ما را از جریان های فعلی افغانستان متمایز می سازد ذکر کنیم. ما قطعاً، طالب قدرت، سلطه، ثروت و شهرت نیستیم. هدف ما، فقط و فقط حصول رضای خدا است. برای حصول رضای خدا، ما باید وظایف و مکلفیت های فردی و اجتماعی را که احکم الحاکیمن بر دوش ما گذاشته است انجام دهیم. در ساحه اجتماعی باید تا آن وقت مبارزه کنیم که حاکمیت قانون خدا بصورت حقیقی و نه ظاهری در جامعه حکم فرما گردد.
از نگاه اسلام، حاکمیت چه تکوینی باشد و چه تشریعی تنها خاص ذات خداست؛ در این حاکمیت هیچ کس با وی شریک نیست. حاکمیت تشریعی خدا را وقتی میتوان تحقق یافته دانست که احکام الهی در تمام شؤون زندگی حکم فرمایی داشته باشد. نظام سیاسی ما، نظامی اقتصادی ما، نظام اجتماعی ما و نظام اخلاقی ما همه و همه مطابق تعالیم جاویدانی اسلام تنظیم گردد. اینک خوب دقت کنید خداوند چه میفرماید: «آنهایکه بر آنچه خدا نازل کرده است حکم نمی کنند آنها همان فاسقان اند»، «آنهایکه به آنچه خدا نازل کرده است حکم نمی کنند آنها همان ظالمان اند.» سوره مایده آیه ۴۵ و ۴۷.
«پیروی کنیم آنچه راکه خدای تان به شما فرستاده و از اولیای غیر او پیروی نکنید.» سوره اعراف: آیه ۳
«حکم نیست مگر برای خدا؛ امر فرموده است که جز او را نپرستید، این است دین محکم.» سوره یوسف آیه ۴
پس، مبارزه ما علیه تمام آنانیست که از این احکام صریح و قاطع، کلاً یا جزءً سرپیچی و عدول میکنند. اسلام، یک نظام اعتدالی و وسطی است. نه به چپ گرایش دارد و نه به راست و از افراط و تفریط مبراء است. اگر با نظریات کمونیستی مخالفت آشتی ناپذیر دارد؛ نظام فاسد افراطی و کپیتالیزم را نیز طرد و نفی می‌کند.
اگر ما در نشرات خود این هر دو نظام فاسد و غیر فطری را مورد انتقاد قرار می دهیم؛ اگر ما پلان ها، نقشه و دسایس استعماری و استثماری آنها را جهت تنویر افکار برادران خود فاش و ظاهر میسازیم، اگر ما به جواب تبلیغات و نشریات دروغین و توهین آمیزیکه در باره مقدسات اسلام پخش میشود میپردازیم و به اصطلاح جواب ترکی را به ترکی میدهیم، اگر ما رویه غیر انسانی و وحشیانه دشمنان اسلام در باره مسلمین مرعی داشته یا میدهند جدا تنقید میکنیم، اگر ما مداخلات آنان را در کشور های اسلامی تقبیح می کنیم؛ برای آنست که آنرا وظیفه‌ی اسلامی خود دانسته به اساس کدام خصومت یا غرض شخصی نمی باشد.
ما به اساس حکم فرمان خدا با آنها مبارزه میکنیم و این مبارزه تا وقتی دوام خواهد داشت که دین خدا غالب شود، ما هر حرکت و هر جز و هر واقعه را به اساس اصول و قوانین اسلامی ارزیابی می کنیم. و رهنمایی ما در این باره، کتاب خدا و سنت پیامبر -صلی الله علی وسلم- و روش خلفای راشدین و دیگر مجتهدین دین است.
در این باره، هیچ رهنمایی دیگری را ولو به هر لسان و زبانی صورت گیرد قبول کرده نمی‌توانیم. اگر رساله، کتاب یا اثری در کدام کشور نشر میشود که در آن مقدسات دینی و انسانی ما تاخت و تاز شده باشد ما نمی‌توانیم در برابر آن سکوت اختیار کنیم ولو کشور مذکور ظاهرا خود را دوست و مددگار ما جلوه دهد. هر کشوری که می خواهد، ما آنرا به حیث کشور دوست بشناسیم باید لا اقل قول و فعل از وی سر نزند که آن قول و فعل توهین صریح به مقدسات اسلامی ما باشد و هم باید مسلمانان را تحت شکنجه و آزار تبعیض قرار ندهد.اگر کسی بر مقدسات مذهبی و اسلامی ما حمله نکند، ما هیچ وقت به مقدسات و معتقدات شان تعرض و حمله نمی‌کنیم.
اسلام دین تهذیب و اخلاق است و به ما اجازه نمی‌دهد که بر مقدسات و معتقدات دیگران بدون موجب حمله کنیم، ما مداخلات هیچ کشوری را در امور داخلی و خارجی قبول کرده نمی‌توانیم و بر ضد آن با تمام قوت قیام خواهیم کرد.
بگذارید، که مردم افغانستان خود شان مسایل و مشکلات خود را در پرتو تعلیم آیین یکتاپرستی و حق پرستی خودشان حل و فیصله نمایند.آنها، باید بگذارند که افغانستان سیر تکامل اجتماعی و اقتصادی خود را طبق دساتیر حق اسلامی بپیماید. و در این راه، ما احتیاج به کمک دیگران نداریم. این است مفهوم رویه متقابل در روابط ذات‌البینی کشورها و این است اساسات، مساوات و عدم مداخله ما، به حیث یک دولت مستقل و آزاد، حق داریم که اصل مساوات و رویه متقابله را در روابط خود با دول دیگر اساس قرار دهیم مراعات داشته باشیم اما راجع به روابط خود با کشور های اسلامی باید تذکر دهیم که اسلام مسلمانان را برادر هم دانسته و بین آنها کدام امتیازی را از حیث رنگ، قوم و نژاد قایل نگردیده است؛ ما در روابط خود به ملل اسلامی بر اساس اخوت و همدردی رفتار خواهیم کرد.
ما عقیده داریم که اختلافات ذات‌البینی ملل اسلامی باید بصورت برادرانه و بدون مداخلات دول غیر اسلامی حل و فصل گردد. ما هر حرکت و حمله را که علیه کدام ملت مسلمان صورت گیرد تقبیح میکنیم و با برادران خود که مورد تجاوز قرار گرفته باشند ابراز همدردی نموده از آنها پشتیبانی میکنیم.
وحدت جهان اسلام از روی وحدت همه مسلمانان است، ما در راه این وحدت و به نفع آن تلاش خواهیم کرد. ما منافع علیای کشور را تنها و تنها در تطبیق و تحقق تعلیم جاویدانی خدا و پیامبر -صلی الله علیه وسلم- میدانیم. ارزیابی ما همیشه از مسایل بروی همین پرنسیپ استوار خواهد بود. ما قرآن را، به حیث یک قانون کُلی و غیر قابل تغییر قبول داریم و احکام آنرا تا قیام قیامت لازم الاجراء میدانیم و دلایل پوچ و بی معنای شرایط و مقتضیات زمان را که از طرف دشمنان اسلام پیش میشود قبول کرده نمی‌توانیم.
اما از تبلیغات سوء و افتراءتیکه یقیناً بر ضد ما صورت خواهد گرفت، باک نداریم، هدف، مرام و نیت ما واضح و روشن است.
ما بطرف این هدف عالی و پاک در سایه توفیق خداوندی بطور غیر متزلزل روان هستیم؛ چون برای حصول رضای خدا مبارزه میکنیم و توکل به ذات کبریای و اقدس او داریم. لذا از هیچ کس و هیچ چیزی خوف و ترسی نخواهیم داشت. این است مرام ما و این است اهداف این جریده اسلامی.
برګرفته از جریده ګهیځ:
۲۶قوس۱۳۵۱هـ ش، شماره ۲۳، ص ۱ و ۳