گهیځ
در این اواخر گزارش های از افزایش سرسام آور بیماری های سرطانی در سطح کشور از یک سو و نبود امکانات تداوی آن در داخل کشور از سوی دیگری مردم ما را پریشان ساخته است، از سوی دیگر مسدود بودن سرحدت کشور های همسایه بروی بیماران مظلوم وطن ما که از یک سو از فقر و ناداری رنج می برند و از سوی دیگر هم متأسفانه موجودیت فساد گسترده در ادارات مربوطه، مسدود بودن سرحدات کشور های همسایه همراه با ده ها و حتی صد ها مشکل دیگر از سوغات های نامیمون دو دهه حضور نیروهای متجاوز امریکا و متحدین غربی آن است که بحث روی آن از توان این سطور بیرون است.
یکی از سوغات های نامیمون حضور بیست ساله استعمارگران امریکایی و اروپایی در افغانستان همین هم است که باوجود سرازیر شدن کمک های از خود و بیگانه به این کشور، ما در این مدت نه یک شفاخانه مجهزی را صاحب شدیم و نه هم شفاخانه های موجود در این جا اعم از دولتی و خصوصی توانستند، اعتماد کامل این ملت را از آن خود سازند تا دیگر بیماران ما مجبور نباشند برای معالجه هر سردرد عادی به کشور های همسایه بروند و در آنجا خوار و ذلیل گردند.
بدون هر گونه شک و تردید یک نیاز شدید مردم کشور ما در شرایط کنونی، ایجاد یک شفاخانه مجهز برای تداوی مریضان مبتلا به امراض سرطانی است که بدبختانه طی بیست سال گذشته فقط سه مرکز تداوی ابتدایی این مرض در کشور وجود داشت.
از جانب دیگر ما همه ساله در حالی از روز مبارزه با مرض سرطان در افغانستان تجلیل می کنیم که بر اساس معلومات سازمان صحی جهان، به تعداد ۴۴ میلیون تن در سراسر جهان به مرض سرطان مبتلا بوده و از هر ۶ واقعه فوتی یک واقعه آن از اثر مرض سرطان گفته شده است.
بر اساس گزارش سه سال قبل سازمان صحی جهان در حدود ۲۳ هزار تن در افغانستان به مرض سرطان مبتلا گردیده بودندکه بیش از ۱۳ هزار واقعه آن در خانم‌ها و ۱۰ هزار واقعه آن در مردان به ثبت رسیده بود و تنها در سال ۲۰۱۹ هزار تن در افغانستان به دلیل ابتلاء به این مرض، جان‌های شان را از دست دادند.
با این همه آمار و ارقام، هر چند طی سال گذشته به شمول یک بازیکن تیم ملی کرکت افغانستان چند تن دیگر هم قصد شان را برای ساخت و تجهیز یک شفاخانه برای معالجه بیماری های سرطانی در افغانستان ابراز داشتند ولی در جریان هفته گذشته آقای میرویس عزیزی یکی از تجار ملی کشور ضمن مصاحبه با “بی بی سی” از برنامه خود برای اعمار یک درمانگاه مجهز برای درمان بیماری های سرطانی در کابل سخن گفت و از مختص ساختن زمین برای این درمانگاه نیز صحبت کرد.
از آنجا که اعمار و فعال ساختن چنین درمانگاهی با توجه به شرایط زمانی و مکانی در کشور، یک نیاز مبرم شمرده می شود و از ضرورت های اولیه افغانستان جنگ زده به حساب می آید، مردم کشور از این سخن تاجر ملی کشور باگرمی استقبال کردند و آن را گام در خور ستایش برای نسل های کنونی و بعدی افغانستان دانستند.
این تنها افغانستان هم نیست که برای اعمار و فعال سازی چنین یک درمانگاهی به کمک تجار ملی خویش نیاز دارد، بلکه در جهان رسم است که افراد سرشناس و با نفوذ کشور ها، برای ملت خود چنین گامی بر می دارند و ما مثال های اعمار و فعال سازی چنین شفاخانه ها و درمانگاه ها در سراسر جهان را زیاد داریم. چنانچه ما در کشور همسایه خود پاکستان نیز مثالی از این گونه اقدام را داریم، عمران خان صدراعظم پیشین این کشور در زمانی که هنوز تنها یک کرکتر یا بازی کن تیم ملی کرکت آن کشور بود، در شهر” لاهور” کشورش به اعمار چنین درمانگاهی پرداخت که بر علاوه اتباع پاکستان حتی افغانهای مهاجر نیز در آن تداوی می شدند.
پس اگر تجار و سرمایه داران ملی ما نیز دست به اعمار چنین شفاخانه و درمانگاهی بزنند که اقلاً بیماران ضعیف و درمانده وطن ما را از رفتن و خوار شدن در شهر های کشور های همسایه نجات دهد، بدون شک اقدام در خور ستایش و قابل پیروی و تقلید خواهد بود.
این امر را هم نباید فراموش کرد که کشور جنگ زده و ویران شده ما در راستای ایستاد شدن بپای خود و نجات یافتن از مصیبت های گوناگون که اکنون دامنگیر آن بوده، به توجه و التفات شخصیت ها و بازرگانان ملی خود نیاز دارد تا بتوانند در راه مرهم گذاشتن بر زخمی از هزاران زخم وارد شده بر بدن خوار و نحیف خود از آن مدد جوید و هم میهنان ما از خوار شدن در در هر بیگانه ولو همسایه باشد، نجات یابد. و السلام
ـــــــــــــــــــــــ
برای تبصره ها و اخبار بیشتر به کانال خبری تلگرام،تویتر، ویب سایت و صفحه فیسبوک ما بپیوندید ⬇️
Tel:
https://t.me/+Vy9GsPl90MY3NjVl
twitter:
Tweets by GaheezAgency
Web:
FB page:
https://www.facebook.com/Gaheez-News-105079805744164/