گهیځ
در یکی از روز های ماه جون ۲۰۱۹ عمران خان که در اوج نشه ی نخست وزیری اش بود، جنرال عاصم منیر که تنها ۸ ماه از تعینش منحیث رئیس آی اس آی میگذشت از سمتش برطرف نمود وبه جای او جنرال فیض حمید را آورد. آن روز خان صاحب شاید هرگز فکر نمیکرد که یک روز خواهد رسید و او با پای زخم دیده اش از جایگاه یک نخست وزیر برطرف شده با جنرال عاصم منیر در جایگاه فرمانده ارتش پاکستان روبرو شود، اما آن روز هم رسید.
دیروز عمران خان راهپیمایی اعتراضی هوادارانش را به سوی اسلام آباد الغا نمود. او از اعضای تحریک انصاف زیر رهبری اش خواست که به سوی پایتخت راهپیمایی نکنند چون او به این نتیجه رسیده است که این امر ویرانی به بار خواهد آورد وبه ضرر پاکستان تمام خواهد شد. این تصمیم ناگهانی برای بسیاری ها چه هوا خواه وچه بد خواه خان صاحب به گونه ی غافلگیرانه وانمود.
برخی از آگاهان تصمیم خان را برخاسته از ناگزیری هایش میدانند، که گزینه ی دیگری برایش نمانده است. تلاش های اخیر تحریک انصاف برای برگزاری انتخابات زود هنگام بیشتر نمایندگی از سراسیمگی شان برای سرمایه گذاری محبوبیت مردمی عمران خان پس از برکناری اش بود. آنها شاید فکر میکردند تا پیش از برگزیدن فرمانده جدید برای ارتش بتوانند انتخابات زود هنگام برگزار شود وخان صاحب دوباره بر اریکه نخست وزیری تکیه زند و بتواند در گزینش مرد قدرتمند پاکستان نقش داشته باشد. اما حالا که این خواب نا تمام ماند و جنرال عاصم منیر جای جنرال باجوه را گرفت، تحریک انصاف چاره ی جز عقب نشینی تکتیکی نداشت. راهپیمایی به سوی اسلام آباد در همچو شرایط تفسیری جز به چالش کشیدن گزینش جنرال عاصم منیر نداشت، وروابط تیره ی عمران خان را با ارتش تیره تر میکرد. ضمنا سخن از تهدید جدی به زندگی عمران خان هم میرود که این بار شاید گلوله پایش را نه بلکه سرش را نشانه برود. در همچو شرایط الغای راهپیمایی میتواند هم از سر ناگزیری باشد و هم رشوت سیاسی برای ترمیم روابط با فرمانده جدید ارتش پاکستان.
یک نکته ی مهم دیگر هم در سخنرانی دیروز عمران خان قابل توجه بود.. او یک تهدید مبهم در رابطه با خروج تحریک انصاف از تمام مجالس ایالتی پاکستان کرد. هر چند او گفت این گزینه را زیر بحث دارد، اما به نظر نمیرسد این گزینه بتواند او را به هدفش که برگزاری انتخابات زود هنگام است نزدیک سازد. او برای مرتبط ماندن در سیاست پاکستان وتعامل مجدد با رهبری نظامی کشور نیاز دارد، وهرگونه ایجاد تنش در شرایط اشفته ی اقتصادی واجتماعی در پاکستان او را بیشتر به انزوا خواهد کشاند. او شاید بخواهد آنچه را از محبوبیت مردمی دارد تا انتخابات سال آینده در جعبه نگه دارد.
آنچه را عمران خان خود خوب میداند این است که در تاریخ ۷۵ ساله پاکستان، ارتش همیشه دریچه ای اختلافات احزاب سیاسی را باز نگه داشته است تا بتواند با خاطر آرام کشور را اداره کند. او این را هم خوب میداند که ارتش برای تضعیف دو حزب برتر پاکستان تحریک انصاف را در بازی سیاسی شریک نمود، واگر او خود را از پشتیبانی ارتش مستغنی میداند، کم نیستند سیاستمدارانی پاکستانی که برای رسیدن به اهداف سیاسی شان به همه خواسته های ارتش بلی خواهند گفت.
مطیع الله تائب