گهیځ
نشست وزرای امور خارجه‌ی کشورهای همسایه‌ی افغانستان به شمول روسیه، که طی روز های پنجشنبه و جمعه ۲۴ و ۲۵ ماه حمل سال جاری خورشیدی در شهر تاریخی “سمرقند” در کشور ازبکستان با حضور سرپرست وزارت امور خارجه افغانستان تدویر یافته بود، با نشر بیانیه ی به پایان رسید.
کشور های اشتراک کننده در این نشست که عبارت بودند از چین، ایران، پاکستان، روسیه، تاجکستان، ترکمنستان و ازبکستان در حضور داشت سرپرست وزارت امور خارجه کشور، روی مشکلات و مصایب کشور ما به بحث و مذاکره پرداختند و هر کدام از اشتراک کننده گان به نوبه خود در مورد راه حل های این مشکلات و مصایب گفتنی های به مجلس ارائه کردند.
در بیانیه ی این نشست تذکر یافته که وزیران امور خارجه ی کشور های همسایه افغانستان از وضعیت بشری و وضعیت خراب اقتصادی در افغانستان ابراز نگرانی کرده و برای پشتیبانی از بازسازی اقتصادی افغانستان و ادامه‌ی کمک‌های بشر دوستانه به مردم این کشور، اعلام آمادگی کرده اند.
این کشور ها همچنان نقش سازمان ملل متحد در فراهم‌کردن امداد های بشر دوستانه به افغانستان و مردم آن را کلیدی خوانده و از جامعه‌ی جهانی خواسته اند تا کمک‌های بشر دوستانه و عاجل را به مردم افغانستان افزایش دهند.
اگر نیک بنگریم نفس اشتراک سرپرست وزارت امور خارجه کشور در این نشست دو روزه که طی آن هفت کشور همسایه و شریک مرزی افغانستان به شمول روسیه دور هم گرد آمده بودند، بذات خود یک موفقیت برای افغانستان است.
چنانچه می بینیم که در حال حاضر در اکثر اجلاس های منطقه یی و جهانی که در مورد وضعیت افغانستان دایر می گردد، به نماینده حکومت کنونی این کشور اجازه اشتراک داده نمی شود و به همین اساس هم حکومت افغانستان، در بیشتر موارد خود را ملزم به تعمیل فیصله ها و قطع نامه های این گونه اجلاس ها و نشست ها نمی داند.
از جانب دیگر می توان گفت که اشتراک روسیه و کشور های مهم آسیای میانه همچو تاجکستان، ترکمنستان و ازبکستان در این نشست، به اهمیت آن افزوده بود، چه می توان گفت که رقابت های روسیه و امریکا در سطح جهان عموماً و در سطح آسیا مخصوصاً، حالا به همگان روشن است و نقش روسیه در تدویر نخستین ادوار این نشست، بذات خود نکته در خور اهمیت برای کشور ها و سازمان های جهانی پنداشته می شود.
اما با این همه اگر بر بحث های انجام شده در چهارمین دور نشست کشور های همسایه افغانستان منعقده شهر “سمرقند” دقت کنیم و اظهارات وزرای خارجه برخی از کشور های همسایه افغانستان در این نشست دو روزه را پیگیری کنیم، می بینیم که برخی ها در این اجلاس دو روزه همچو “کاسه داغتر از آش”، نقش خو د را مهم و برتر از دیگران در قضایای افغانستان جلوه داده و بیشتر از سایر اشتراک کننده گان، خود را در امور و سیاست گذاری افغانستان دخیل قرار می دهند.
ایران و پاکستان دو کشور همسایه و شریک مرزی افغانستان که از سالیان درازی به این سو بدون شک در قضایای افغانستان به نحوی از انحا شریک و شامل بوده اند، در این نشست هم تلاش داشتند همه مسایل افغانستان را از زاویه دید خود تحلیل و تفسیر کنند و به خور کشور های اشتراک کننده در این نشست و سایر جهانیان چنان بدهند.
آنها تلاش داشتند به اشتراک کننده گان اذعان کنند که گویا تنها آنها می توانند در راستای حل و فصل قضایای کلیدی افغانستان و خاتمه دادن به بحران های سیاسی و اقتصادی این کشور، نقش بازی کنند.
اما اگر نیک بنگریم بیش از نصف بحرانی که امروز کشور و مردم افغانستان در آتش آن می سوزند و طی آن خانه و کاشانه خود را از دست داده اند، ساخته و پرداخته همین دو کشور است و تا هنوز هم که اشغالگران خارجی این سرزمین را ترک کرده و شعله های سوزان جنگ تا حد زیادی فروکش کرده، برخی کشور های دور و نزدیک منطقه و جهان و از آن جمله همسایه گان نیک ما!! پاکستان و ایران به فتنه پردازی دست می بازند و به نوعی آشوب را در این جا دامن می زنند.
چنانچه آقای “حسین امیر عبداللهیان”، وزیر خارجه ایران ضمن سخنان خود در این نشست گفته است که تشویش دولت کنونی افغانستان در مورد آنچه وزیر خارجه ایران آن را “زمینه‌های شرعی لازم” برای تحصیل و کار زنان می خواند، قابل درک است.
اما پرسش این جاست که وزیر خارجه ایران هنگامی که حیثیت “دایه مهربان تر از مادر” را برای دختران و زنان افغان اختیار می نمود، گاهی به حال میلیون ها زن و دختر ایرانی هم فکری کرد که همین حالا اغتشاش و نارضایتی شان سراسر ایران را فرا گرفته است و با گذشت هر روزی، دایره آن وسیع تر می شود؟
یا هم وقتی وزیر خارجه پاکستان در مورد مشکلات موجود در افغانستان کنونی در این نشست بحث می کرد و در مورد فراهم آوری کمک های اولیه از سوی جهانیان به افغانستان در این اجلاس حرف می زد به مشکلات کشور متبوعش نیز فکری کرد که غرق در بحران اقتصادی و سیاسی بوده و دست تگدی بسوی کشور های بزرگ جهان دراز نموده است؟
جان سخن در این است که بر علاوه سایر کشور های خورد و بزرگ جهان، این دو کشور همسایه که فیصدی بیشتر مشکلات کنونی افغانستان زاده ی مداخلات جا و بیجای آنهاست، نیز برای حل بحران کشور ما طرح ارائه می کنند و نقشه می ریزند، در حالیکه به مصداق ضرب المثل محلی افغانها” آدم تاس اگر حکیم می بود نخست معضل مو های خود را حل می کرد.”
پس با توجه به آنچه گفته آمدیم، حکومت کنونی افغانستان، با دقت در مورد نگرانی های موجود در بین مردم افغانستان و کشور های دور و نزدیک منطقه و جهان، بهتر است بدون توجه به مشوره های مفید دیگران، مشکلات داخلی خود را خود حل کند و نگذارد، دیگران به خصوص همسایگان شرور، با استفاده از این فرصت، سر نخی برای مداخله در امور ما بدست بیاورند.
ـــــــــــــــــــــــ
برای تبصره ها و اخبار بیشتر به کانال خبری تلگرام،تویتر، ویب سایت و صفحه فیسبوک ما بپیوندید ⬇️
Tel:
https://t.me/+Vy9GsPl90MY3NjVl
twitter:
Tweets by GaheezAgency
Web:
FB page:
https://www.facebook.com/Gaheez-News-105079805744164/