گهیځ
به گزارش رسانه ها، شورای امنیت سازمان ملل متحد بالآخره پس از چند روز کشمکش های دیپلماتیک قطعنامه‌ای را تصویب کرد که خواهان ایجاد سهولت در راستای امداد رسانی به ساکنان جنگ زده نوار غزه است، اما بازهم در این قطعنامه درخواست آتش‌بس مطرح نشده و تنها بر آنچه کشور های عضو آن را “ایجاد شرایط لازم” برای رسیدن به این کمک ها خوانده شده است، تأکید صورت گرفته است ولی امریکا و روسیه که باز هم بازی دو ابر قدرت را در اکثر مسایل جهانی بازی می کنند و دو قدرت دارای حق “ویتو” در شورای امنیت اند، به این قطعنامه رای ممتنع دادند.
هر چند جنگ خونین و وحشی گری اسرائیل در سرزمین های اشغالی و به خصوص در نوار غزه به آخرین و حاد ترین نقطه خود رسیده است و گزارش های رسانه یی از وحشت و جنایت بی پایان ارتش وحشی اسرائیل و ایادی زبون آن در سطح جهانی حکایت دارد، اما سازمان ملل متحد و سایر نهاد های جهانی که همیشه به دهل امریکا رقصیده اند و هیچ گونه آزادی و استقلالی از خود ندارند، باز هم حتی برای کمک رسانی به مردم مظلوم و ستم رسیده این منطقه از حیله و مکاره گری کار می گیرند و حتی در راستای تصویب یک قطعنامه هم سنگ اندازی می کنند.
چنانچه امریکا پیش از این پیش‌نویس‌های دیگری از همین قطعنامه را در ارتباط با جنگ اسرائیل در غزه ویتو کرده بود و همین ملاحظات باعث به تعویق افتادن چندباره رای‌گیری بر سر این قطعنامه شد و حال هم نماینده گان برخی کشور ها به این عقیده اند که قطعنامه تصویب‌شده، نسبت به متن های اولیه بیش از پیش به امریکا و اسرائیل امتیاز داده است و این پیش‌نویس را هم کشور امارات متحده عربی به شورای امنیت ارائه کرده اند.
جالب این است که سردمداران امریکا و سایر کشور های غربی که همیشه دم از حقوق بشر و عدالت در جهان می زنند در برابر این همه جنایتی که اسرائیل بر فلسطینیان مظلوم روا می دارد، نه تنها عکس العملی از خود بروز نمی دهند بلکه با وقاحت و چشم سفیدی تمام از آن حمایت نیز می کنند.
معیار های دوگانه امریکا و سایر سردمداران کشور های غربی همیشه چنین بوده است و اصطلاحات دیموکراسی، حقوق بشر، عدالت اجتماعی همیشه بازیچه قدرت های بزرگ است و حتی سازمان ملل متحد در مجموع چیزی جز یک وسیله بازی اطفال در دست همین قدرت ها نیست، وقتی آنها خواستند بنام تأمین حقوق بشر، عدالت و دیموکراسی به کشور های مستقل دنیا یورش برده حکومت ها را زیر و رو می کنند ولی هرگاه منافع آنها ایجاب نکرد حتی تاب تصویب یک قطعنامه در ادارات سازمان ملل و سایر نهاد ها و ارگان های جهانی را هم ندارند و با بسیار آسانی آن را “ویتو” می کنند.
حتی هم اکنون که به اساس این قطعنامه تصویب شده شورای امنیت سازمان ملل متحد باید کمک های بشری به نوار غزه برسد و ظاهراً این قطعنامه هم به پیشنهاد خانم “لانا زکی نسیبه”، نماینده کشور امارات متحده عربی در سازمان ملل متحد مورد بحث و رأی گیری قرار گرفت، بازهم امریکا به حیث بزرگ ترین کشور حامی حقوق بشر و دیموکراسی در سطح جهان !!با بی شرمی و چشم سفیدی و با استفاده از حق ویتوی خود تا آن هنگام آن را قبول نکرد که متن قطعنامه به طرز دلخواه نماینده این کشور در سازمان ملل متحد تغییر نیافت.
آیا جالب نیست که شورای امنیت سازمان ملل متحد به حیث بالاترین مرجع تصمیم گیری در این سازمان در رابطه با قضایای جخانی تا وقتی نمی تواند در مورد یک قطعنامه حتی به رأی گیری بپردازد که امریکا و متحدان غربی آن نخواهند؟
امریکا و سایر چهار عضو دایمی شورای امنیت که همه آن کشور های استعماری چون بریتانیا، چین، روسیه و فرانسه می باشند حق دارند آنچه را آنها نه پسندند و آنچه به نذاق آنها برابر نباشد، ویتو کنند و به این ترتیب نقش سازمان ملل به حیث یک ارگان جهانی را ضرب صفر سازند!!
اینجاست که اگر از یکسو نقش کشور های استعمارگر غربی و نعره های پوچ و بی محتوای شان در مورد حقوق بشر و دیموکراسی به خوبی نمایان می شود از سوی دیگر به این نکته هم می توان به خوبی پی برد که کشور های اسلامی و سایر دول ضعیف جهان در تصمیم گیری های جهانی و پلان گذاری های خویش حتی به سطح کشور های خود آزاد و مستقل نیستند و خواسته یا نا خواسته به همان دهلی می رقصند که دول استعمارگر غربی و به خصوص امریکا بر آن می کوبند.
آنچه در مورد نقش امریکا و دول اروپایی و غربی در قضیه فلسطین و حمایت بیدریغ آنها از رژیم خون آشام اسرائیل از دیر زمانی به مشاهده می رسید، پس از آغاز عملیات “طوفان اقصی” بیشتر از پیش هویدا شد و جهانیان آزاده و بدور از حلقه غلامی شرق و غرب خوبتر از قبل درک کردند که کشور های غربی، قدرت های بزرگ و حتی سازمان های جهانی همچو سازمان ملل و شورای امنیت آن امروز جز بازیچه دست استعمارگران غربی، چیز دیگری نیستند.